Özüm, Kültürüm, Canım Türkçem…

Boynunu bükük, kederli görüyorum seni. Çarşıda, pazarda asılı olan tabelalar mı sıktı canını?

Beri yerine since, hoş geldiniz yerine welcome yazması, doğal değil de natural olmak mı üzdü seni?

Kim bilir belki de baby ile başlayan ıslak mendil markasının bebek kelimesi kullanmayışına takıldın ya da gelinlerimize bride yazılı sabahlık giydirmemiz de anlamsız gelmiş olabilir sana.

Gelin demişken yüzlerce yıllık kına gecemizin henna night oluşu seni derinden etkilemiş olabilir.

Sosyal medya paylaşımlarının hangi biri için seni teselli edeyim bilemedim.  Kahve zamanı diye hikaye paylaşmak varken coffee time yazılı hikaye atmak, hikaye mi dedim yok yok story olmalıydı… Anne, ana kelimesi varken mayısın ikinci haftasında mother başlıklı paylaşım yapmak, sevgisini love ile duyuranları beğenmek değil de likelamak sana yapılan büyük haksızlık.

Senin güle güle, Allah’a ısmarladık, görüşmek dileğiyle gibi derinliği olan kelimelerini seçmeyip bir kuru by kelimesiyle ayrılmak eşten dosttan yaralar ince düşünen herkesi.

Allah’a ısmarlanmamış bir ayrılık, güle güle geçen bir ayrı vaktin temennisi, bir daha seni görmek isteyişin vedası değil de by…

Ben seni çok iyi anlıyorum güzel Türkçem, elimden geldiği ve bildiğim kadarıyla senden, özümden kelimeler seçiyorum. Senin zenginliğini, derinliğini anlamaya ve anlatmaya çalışıyorum.

Sen ki ne saldırılara uğramış ama hala 600 000 bini aşkın kelimenle sapa sağlam ayakta olan bir dilsin. Sen ki dünyada bir uçtan bir uca konuşulan aracısın.

Bir gün yaptıkları hataları anlayıp senden özür dileyecekler, sana sarılıp seninle yürüyecekler.

O günler çok yakın. Sen sil göz yaşlarını…