CiHAD VE ŞEHADET

“Allah yolunda öldürülenlere ölü demeyin! bilakis onlar diridirler! Fakat siz farkında değilsiniz!” (Bakara:154)

“Allah yolunda Öldürülenleri ölü sanmayın! onlar Rableri yanında Rızıklandırırlar!” (Âl-i İmran.169)

Din-i Mübin-i İslam’da her hak edilen makam ve mevkiyi Şehadet mertebesiyle taçlandırmak isterler. İlim yolunda ölen, Fakih alimin ölümü,aile maişetinde helal kazanç peşinde vefat edenler, adil Sultan, adil kadı…. ölünce Şehadet makamıyla tesmiye eylenirler. Kıyas hep şehadetin ulvi makamınadır. Şehadet’e götüren ölüm: Kur’an lisanıyla  “Fİ-SEBİLİLLAH” olan hayat ve yaşamdan üstün olan ölümdür! Cihad yolunda ölmek ancak Şehadettir! Cihad Allah’ın herkese açmadığı cennet kapısıdır! Bu sebepten mütevellit, her Müslüman RUH Cihad ve Şehadet özlemi taşır!

Allah Resulu Hz. Muhammed (s.a.v) buyururlar ki; “Ömründe cihad etmeyen veya cihad etmeyi kalbinden geçirmeyen kişi cahiliye döneminde ölmüş gibidir” Bu hadis-i şeriften sadır olan ma’na şudur ki; Cihad Allah yolunda yapılan mücadelede İslam’a olan sadakatin en bariz örneğidir. İslam’a olan sadakatin ölçüsü Cihadtır. Şehid’e kabirde sual yoktur! Canıyla şehadetini, teslimiyetini ve İmanını ısbat etmiştir! Şehadet aşkı İmanın tezahürüdür! Şehadet mantığını İlahi aşk ile tesmiye edebiliriz. İslah olup, islah etme mantığıdır. Destan Ruhlu milletler Şehadet ile destanlarını nesiller boyu idame eylerler! Bu destanlar Müslüman milletleri her daim zinde tutar! Şehadet arzusuyla yoğrulan yürek, melanetler ile herdaim savaş halinde olur!

Hiç kimse ölümü sevmez,bilerek isteyerek de ölmez. Şehadet yürekliler hariç.

Ne kadar isterdim,geriye bakmadan

“beni beklemeyin” diyebilmeyi!

Elinde tüfeği,sırtında koskoca ümmeti

taşıyabilmeyi! aah! ne kadar isterdim!

Ne kadar isterdim, göğsünü düşmana karşı siper

edebilmeyi! Mehmedimin Tüfeğinde kurşun

olabilmeyi,aah! ne kadar isterdim!

Ne kadar isterdim Şehid olup Peygambere

komşu olmayı,Cemalullah’a bakarak

“ben geldim, Ya Rab! diyebilmeyi!

aah! ne kadar isterdim!