RAMAZAN ABİ DUYGULANDIRDI

İnegöl Anadolu İmam Hatip Lisesi Konferans Salonu’nda gerçekleştirilen programa İlçe Milli Eğitim Müdürü Fatih Bilican, Deniz Feneri Derneği Genel Müdürü Ali Karayılan, Deniz Feneri Derneği’nin ulusal kanallardaki yardım programlarını Ramazan Abi ismi ile sunan İbrahim Uğurlu, AK Parti İnegöl Kadın Kolları Başkanı Esra Leblebici ve çok sayıda öğrenci katıldı.

Programın açılış konuşmasını gerçekleştiren okul öğretmenlerinden Abdulvasih Duran, “Günümüz gençliğinin kutsalı kalmamıştır. Şunun hatırına yap, şunun hatırına yapma denilecek bir kutsalımız kalmamıştır gençler. Bakın değerleri olan ilkokul mezunu bir çoban, anne ve babası için canını veren. Ama değerlerden yoksun olan bir üniversiteli, anne ve babasının canını alır. Üniversite mezunu olmak şart değil. Bazen Cem Yılmaz, “Eğitim şart” diyor ama eksik diyor. Eğitim artı ahlak şart. Bugün gençlerimizin en büyük eksiği kutsalı kalmamıştır. Değerleri kalmamıştır. Onun için bir çoban anne ve babası için canını veriyor, bir üniversiteli arkadaşı ile bir olup annesinin ve babasının canını alıyor. Bugün aramızda bulunan değerli misafirlerimiz , Türkiye genelinde tam bir hayırsever örnekleridir” ifadelerini kullanarak, öğrencilerin Deniz Feneri Derneği temsilcilerinin konuşmalarını iyi idrak etmeleri gerektiğini söyledi.

Okul Müdürü Mahmut Alpir ise, “Allah Kur’an da bir çok ayette bize iyilik yapmamızı emrediyor ve iyilik yapanları Allah’ın çok sevdiği bizlere bildiriliyor. İşte bu milletin mayasında olan iyi yapma geleneğinin bir kurumsal kültür haline getiren, Türkiye’deki en önemli kurum olan 100yılın iyilik hareketi Deniz Feneri Derneği, şu an okulumuzda. Bu bizler için önemli bir mutluluk kaynağı” dedi.

Deniz Feneri Derneği’nin kurucularından biri olan, ulusal kanallardaki yardım programlarını sunan İbrahim Uğurlu, kendi hayat hikayesini öğrencilerle paylaşaraki “Ben Konyalıyım. Annem öldükten sonra, babam ve kardeşlerimle kaldık. Bizim köyümüz çok yoksul bir köydü. 1947-1948  yıllarında. İnanın o köy yiyecek yok, giyecek yok, çarık yok… Babam meşe kozalaklarını toplardı. Onları dama çıkarıp orada kırardık, kuruturduk sonra köy değirmenlerine götürürdük. Köy değirmenlerinde onları un haline getirirdik. Eğer oradan buradan borç bulursak, içine buğday unu koyup karıştırırdık. Şimdi tabi ki bu böyle devam etti. Açlık devam ediyor yani… Babam bizden habersiz kaçak kömür yaparmış. Bir gün babam bana, “Yarın eşeği bu yaylaya getir. Ben seni orada arar bulurum” dedi. Ben eşeği aldım yaylaya götürdüm. Eşeği getirince babam eşeğin etrafında dolanmaya başladı, acaba köyden gelirken İbrahim’e kimse bir parça ekmek verdimi, yiyecek bir şey verdimi diye… Ama yok… Sonra babamla beraber kömür dağına gittik. Kömürleri çıkarmaya başladık. Babam kömürleri çuvala koymamı istedi. Daha sonra babam kayboldu gitti. Yarım saat sonra elinde bir mendille geldi. İçinde ne olduğunu bilmiyordum. O zaman 6-7 yaşlarındaydım. Babam elindeki mendili bana verip, “Yukarı yaylada ana kadın var.Bu mendili ana kadına götür babam gönderdi dersin” dedi. Mendili aldım yaylaya doğru yola çıktım. Tabi o zaman çarık bile yok. Üzerimizde bir çul var onunda üzerinde belki 100 tane yama var. Yamanın her biri ayrı renkte. Gerçekten bir şey yoktu. Yaylaya geldim ve ana kadını buldum. Dedim bunu babam gönderdi. Ana kadın taşın üstünde mendili açtı, mendilin içinden 3-4 tane keklik yumurtası çıktı. Keklik yumurtasına baktı, sonra bana baktı, kadının gözlerinden yaşlar dökülmeye başladı. Bana, “Sen aç mısın?” dedi. Ben de açım dedim. Beni aldı yaylaya götürdü. Bazlama derler, bazlama verdi bana. Ben onu yerken ana kadın bir şeyler daha hazırlıyordu. Hazırladıklarını getirdi bana, “Doydun mu?” dedi. Ben de doymadım dedim. Tekrar bir tane daha sardı. Ben onu da yedim sonra hazırladıklarını bana verip, “Hadi bunu babana götür” dedi. Sonra babamın yanına geldim. Babam uzaktan el hareketleri yaparak bana yiyecek bir şeyler verdiler mi dedi. Bende elimdekileri göstererek evet dedim. Sona babamın yanına geldim. Babam elimdekilere baktı bir müddet. Ben alıp yemesini beklerken, o bana bakıp, “Hadi bunları da kardeşlerine götür” dedi” ifadelerini kullandıktan sonra gözleri dolan İbrahim Uğurlu, bir müddet sonra da Deniz Feneri Derneği’nin kuruluşu ile ilgili bilgiler verdi.

Konuşmalarını sürdüren Uğurlu, “30 Yıl sinemanın içerisinde bulundum. Daha sonra sinema farklı yerlere doğru gidince bende ayrıldım. Sonra Kanal 7 konusu çıktı. Benim her zaman amacım şu oldu; bir gün zengin olursam, tüm yoksullar için çalışacağım. Bunun hayali ile yaşadım hep. Sonra Kanal 7’den bir arkadaşımla görüştüm derken, Ramazan Ayı’ydı ve Ramazan’da insanlara yardım edelim gibi istişarelerde bulunduk. Sonra dedik ki dükkanlara gidelim, yardıma muhtaç ailelere yardım edeceğiz bize bir şeyler verebilir misiniz diye soralım. Sonra bir dükkana gittik. Ramazan ayı olduğu için insanlar çok halimi selim oluyor. Dükkan sahibine yardım topluyoruz ihtiyaç sahipleri için dediğimizde, bize ne istersek alabileceğimizi söyledi. Buna şaşırdık ama açıkçası çok da mutlu olduk. Sonra dükkan sahibine de fazla zarar vermeyelim diye ucuz şeylerden aldık. Aldığımız eşyaları bir ihtiyaç sahibi aileye vermek için yola koyulduk. İhtiyaç sahibi ailenin evinin kapısını çaldık ve nur yüzlü bir teyze kapıyı açtı. Bana, “Buyur evladım” dedi. Ben de teyze biz size erzak getirdik deyince teyze bize bakarak, “Bu devirde böyle şeyler var mı” dedi. Tabi ben evin içine girdim. Bir kaç çocuk var içler acısıydı. Yani o dükkan sahibinin verdiği iki poşetle başladı her şey” dedi.

Deniz Feneri Derneği Genel Müdürü Ali Karayılan ise Deniz Feneri Derneği’nin yurt dışında ve yurt içindeki faaliyetleri ile ilgili öğrencilere bilgiler verdi.

HABER: Serhat ÇİÇEK